Μια αγκαλιά σιωπής

Έχεις σταματήσει να με παρακολουθείς. Έχεις σταματήσει δηλαδή να προσποιείσαι ότι σε γοητεύω. Αυτό είναι καλό για τώρα. Με ηρεμεί. Κάποιες λίγες μέρες αργίας η πλήξης σε παρακολουθώ εγώ, διακριτικά. Δε καταλαβαίνω τίποτε και δε ρωτώ. Σταμάτησα να έχω απορίες. Είναι κι αυτό  καλό για τώρα.

Και ΄μετά ξημερώνει κι η μέρα έχει τόσα σύννεφα που φοβάμαι ότι δε θα ξαναβγεί ήλιος ποτέ. Μα και πάλι παραμένω ήρεμος. Ακόμη κι όταν η βροχή με κάνει διάφανο ακόμη και τότε παραμένω σε μια αταραξία. Κι αυτό πια παύει να είναι καλό.

Τότε σου στέλνω ένα τραγούδι που δεν θα ακούσεις η δυο λόγια που οι πάντες θα διαβάσουν με λάθος τρόπο. Κι όμως στα στέλνω για να μπορέσω να κοιμηθώ.

Έχει περάσει ο καιρός που ήθελα κάτι. Τώρα παρακολουθώ αυτά που θέλουν οι αλλοι κι είμαι ήρεμος που έχω πάψει να θέλω εγώ, το οτιδήποτε.

Μόνο μια αγκαλιά σιωπής θα χρειαστώ. Κάποια στιγμή. Θα καταλάβεις και θα είσαι εκεί. Κάποια στιγμή. Λίγη. Δε θα χρειαστεί να αναβάλεις τίποτε. Ανάμεσα στις υποχρεώσεις σου. Μια αγκαλιά σιωπής. Μόνο.