Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011

μια τρύπα στο νερό

άραγε μπορει να σημαδευτεί η ζωή μετά την ηλικία της μέσης
με κομπρέσες συναισθημάτων
ενίοτε καυτές από απόσταση
η κι άλλες δροσερές νυχτερινές σα μουσικές με καθορισμένο φινάλε
ποια δύναμη παράγει ετούτη την ενέργεια της επιμονης αναζήτησης του άλλου
που όταν κι αν βρεθεί
με συρματοπλέγματα ανασφάλειας
παρακολουθεί κυνικά τα δρώμενα
ο πιο αυστηρος κριτής της διάθεσης
λίγες μέρες πριν η Άνοιξη
καταλύσει τα όρια της αναμονής

Σε μια μπλε βδομάδα εισέβαλε ένα καταπράσινο πράσινο
όπως στη θάλασσα το μπλε γίνεται μαύρο τη νύχτα παραμένοντας το ίδιο μπλε στην ουσία του
κι αυτός είναι ο νόμος
ο χρόνος να περνά κι οι εποχές απλά να θυμίζουν
αυτό που κάποτε ήταν
και τα υπόλοιπα
βαθιές πετριές μέσα σε νερά που αρνούνται να ταραχτουν
λιμνάζοντα νερά ενός βολέματος που ονοματίζουν
όνειρο ζωής

1 σχόλιο:

la maladie de la mort είπε...

Ο χρονος
μια μαυρη τρυπα
μνημης
γεματη

δεν υπάρχει πραγματικα
εμεις τον κατασκευαζουμε
μια αυταπάτη
εναντια
στο θανατο