la maladie de la mort -Marguerite Duras (1981)(E)

Ύστερα κοντεύει να ξημερώσει
Ύστερα πέφτει στο δωμάτιο ένα μουντό φως με ξέθωρο χρώμα
ύστερα ανάβετε τις λάμπες για να την δείτε
Να δείτε αυτήν
για να δείτε αυτό που δεν γνωρίσατε ποτέ
το καταχωνιασμένο όργανό της
να δείτε αυτό που κατακρημνίζει και δεσμεύει άδηλα
να το δείτε έτσι σφαλισμένο μέσα στον ύπνο του κοιμισμένο

και για να δείτε τις φακίδες σκορπισμένες πάνω της
από τις ρίζες των μαλλιών της ως εκει που φυτρώνουν τα στήθια της
εκεί που πέφτουν από το βάρος τους
γαζωμένα στις κλειδώσεις των μπράτσων
ακόμη και μέχρι τα κλειστά της βλέφαρα και τα μισόκλειστα χλομά της χείλη

Λέτε μέσα σας:
-Στα μέρη που βλέπει ο ήλιος το καλοκαίρι, τ ανοιχτά μέρη που προσφέρονται στην όραση
Κοιμάται
Σβήνετε τις λάμπες
Έχει ήδη χαράξει




Ακόμη ξημερώνει
Ατέλειωτες ώρες σα τα διαστήματα του ουρανού
Είναι αφόρητο ο χρόνος δε βρίσκει πια διέξοδο
Ο χρόνος δεν περνάει πια
Λέτε μέσα σας ότι θα έπρεπε να πεθάνει
Λέτε μέσα σας ότι αν πέθαινε τώρα, αυτή τη στιγμή της νύχτας θα ήταν πιο εύκολο,
ασφαλώς θέλετε να μιλήσετε για σας
αλλά αυτή τη κουβέντα δεν θα την ολοκληρώσετε ποτέ.


Ακούτε τον ήχο της θάλασσας που αρχίζει να φουσκώνει.
Αυτή η ξένη σε σας είναι εκεί
στο κρεβάτι
στη θέση που της ορίσατε
μέσα στο κατάλευκο κουκούλι των σεντονιών.

Αυτό το άσπρο είναι που κάνει το σχήμα της πιο σκοτεινό
πιο απροσδιόριστα οικείο
όπως ενός παρατημένος από τη ζωή , ζώου

πιο απροσδιόριστο κι από την οικειότητα του θανάτου

Κοιτάζετε τούτο το σχήμα
ανακαλύπτετε ταυτόχρονα
την μεταφυσική του δύναμη
και την επικίνδυνη αδυναμία του
το εύθραυστο της κατασκευής του
αυτό το απροσδιόριστο τοπίο της πρωτόγνωρης ευαισθησίας


Βγαίνετε από το δωμάτιο
επιστρέφετε στη βεράντα
μπροστά σας η θάλασσα
πιο μακριά η μυρωδιά της


Σιγανή βροχή
η θάλασσα μαύρη κάτω από έναν αφηρημένο ουρανό χωρίς χρώμα

Ακούτε τον ήχο της
το κατάμαυρο νερό που σηκώνεται
η παλίρροια που πλησιάζει

άσπρα τα κύματα ξεσπούν σα ξέφτια στο μαύρο νερό
με θόρυβο
Μια καταιγίδα μακριά
μια συνηθισμένη καταιγίδα
πάντα μακριά
μπροστά σας η φουρτουνιασμένη μαύρη θάλασσα

Μένετε ώρα κοιτάζοντας

32