λιακάδα
τα μαύρα γυαλιά να κρύψουν τα μάτια
να μη κοιτάνε
κατάματα
τη Ζωή
με υπεκφυγές βαθιά πράσινες
να ζούνε λάθρα
ελπίζοντας στο καλύτερο
που είναι
το απολύτως διπλανό
το απεχθές οικείο
κάποιες νότες προσθέτουν το απαραίτητο δράμα
στο τοπίο
έτσι
να έχει λόγο η Κυριακή
πριν σβήσει
ένα αποτύπωμα
θορύβου
να αφήσει
στη μνήμη
ενα σαν "μου λείπεις"
την ώρα που απαλά πατώ το πλήκτρο
2 σχόλια:
Σαν το ντο και το σι
δυο νότες μαζί που υποφέρουνε
σαν το ντο και το σι
που δεν ξέρουν γιατί κι όμως ξέρουνε
Σε λόγια και χρόνια στο μυαλό
Ξεχασμένα, μη γυρνάς το κλειδί
Γιατί το ξέρεις δεν κλείνουν τα τραύματα
όσα κι αν κάνουμε θαύματα
χάνεσαι χάνομαι κι είμαστε πάντα εδώ
Γιατί το ξέρεις δεν γίνεται τίποτα
όλα συμβαίνουν ανύποπτα
χάνεσαι χάνομαι κι είμαστε πάντα εδώ
Σαν το ντο και το σι
στης ζωής κολλητοί το πεντάγραμμα
σαν το ντο και το σι
μα στο ίδιο μαζί σχεδιάγραμμα
Μην ψάχνεις σε δωμάτια
παλιά σκονισμένα
μην ανάβεις το φως
σκεψου τωρα το αλικακι με καρπουζι στο ενα χερι και τσαντουλα στο αλλο να απαγγελει το παραπανω τραγουδι της (!!) βισση σε ποιηση καρβελα (?>?!!!!)
το ξερψ στο γαμησα το ποστ
Δημοσίευση σχολίου