για καφέ

με ρωτάς
-Παίρνεις τα χάπια σου
σου απαντώ πως ναι
κι ας μην είναι η αλήθεια

μέτρησα το ενδιαφέρον των άλλων
κι η μεζούρα ασημάδευτη έμεινε
σα πρόβα που ακυρώθηκε τηλεφωνικά

μόλις επέστρεψα από μια βόλτα στα κοιμητήρια
δεν είχα λουλούδια μαζί μου
μόνο μια σκέψη μπερδεμένη
για την ουσία
διαβάζω:

On ne voit bien qu'avec le cœur.

L'essentiel est invisible pour les yeux.

είναι παράξενο μόνο εγώ να το κατανοώ
σε έναν κόσμο που ματώνει από μοναξιά
και φόβο
λίγο να ξύσω την ευημερία τους
λαμπρή ξεπροβάλει η ερημιά
δε ξέρω αν πρέπει να τους το υπενθυμίσω
η να συνεχίσω
για ένα παρατηρητικό καφέ στο Marais
σαν εξωγήινος αγγελιοφόρος
που τα μαντάτα του έγιναν σιωπή

και μια βροχή που επίμονα μπερδεύεται με τα δάκρυα
και τα δάκρυα που γίναν απροσδιόριστα κυνικά
απόψε
και τα φώτα που χαμήλωσαν
για μια ταινία
που ξανά και ξανά
προβάλλεται
μήπως και βρω το λάθος
επιτέλους