θα φανει

σε αμηχανία
καθόμαστε απέναντι
αποφεύγοντας να κοιταχτούμε
στην ουσία αυτό που βλέπουμε
είναι τα πρόσωπα του χτες
και η κουρτίνα της επιτρεπτικότητας
να εισβάλουν στη ζωή μας
πρόσωπα σκοτεινών διαθέσεων
πρόσωπα του χτες
που αφήσαμε να μας πλησιάσουν
περισσότερο από όσο άντεχε
η απελπισία μας
και τώρα αυτό το πληρώνουμε
ταυτόχρονα
με την αμηχανία και τη σιωπή
των βλεμμάτων μας

μετά
κάπου
θα υπάρξει μια ήρεμη ανασκόπηση
του τώρα
δεν ελπίζω σε τίποτε πιο καθαρό από αυτό
κι αυτό δεν είναι αρκετό

μάλλον
είναι η στιγμή να ομολογήσω
ότι αντέχω κι άλλο κάψιμο
αντέχω κι άλλο θάνατο
το ομολογώ με έπαρση
περιμένοντας τουλάχιστον
να με τρομάξει ετούτη έστω η αμήχανη ομολογία
θα φανεί...